سفره رنگین و بیماریهای گوناگون
انسان باید هیچ وقت طالب اسراف گری و مقید به انواع مأکولات نباشد و به آنچه برایش پیش می آید خوش باشد و بداند هر چه انسان به الوان مختلف خوراک مقید باشد، زیانش برایش بیشتر است. به خیالش با خوردن انواع خوراکیها قوت می گیرد ولی برعکس است. انواع شیرینیها و چربیهایی که مصرف می کند، بیشتر در معرض بیماریهای قند و غیره می باشد.
اگر کسی خودش را به ترفه و تنوع در خوراکیهای مختلف مقید کرد، ناچار می شود تا به زحمت پول زیاد درآورد، لذا ممکن است به هر خیانتی و جنایتی روی آورد تا خواسته شکمش را برآورد. اما وقتی به آنچه برایش پیش آمده، دلخوش باشد، خواهان زندگی مرفه و سفره رنگین نباشد، قانع است و در برابر خواسته های نفسش مقاومت می کند و لذا به هیچ خیانت و جنایتی آلوده نمی شود.
نظیر جناب «ابوذر» که همه شنیده اید چگونه در برابر تطمیع های معاویه و کیسه های زر او مقاومت نمود و به همان نان جو که داشت قانع بود.
راستی «عز من قنع؛ کسی که قانع است، گرامی و عزیز است». دیگر بی اعتنا به حلال و حرام نیست. بیشتر کسانی که کم فروشی یا گرانفروشی می کنند، از طمع و حرص سرچشمه می گیرد.
پس افراط و تفریط در شهوت شکم به این است که از حد معمول و لازم برای اداره بدن تجاوز نماید و حد وسط آن به این است که به مقدار لازم برای بدن کما و کیفا صرف نماید.
در شهوت جنسی نیز حد وسط رعایت شود
در شهوت دیگر که «شهوت جنسی و غریزه تماس با جنس مخالف است» نیز باید حد وسط را رعایت نمود نه اینکه اصلا ازدواج نکند که این بسیار ناپسند و در شرع مقدس، از آن نهی شده است. از قول پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم نقل شده که: «ازدواج، سنت و روش پسندیده من است، پس کسی که از سنت من روی گردان باشد از من نیست».(97)
ترک کلی ازدواج، تفریط است و خدا قوه شهوت جنسی را در انسان قرار داده تا آن را در تولید نسل به کار اندازد، در این باره نیز روایت شریفی از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نقل شده که: «نکاح کنید و تولید مثل نمایید پس زیاد شوید، و من فردای قیامت به زیادی شما در میان سایر ملتها افتخار می کنم»(98)، تکثیر نسل مطلوب است.
افراط، آن هم غلط است. کسانی که از عهده اداره یک زن ناتوانند، با تجدید فراش، خود و دیگران را به زحمت می اندازند، یا از لحاظ عمل جنسی، افراط در آن نیز موجب بیماریهای مختلف و ضعف فوق العاده می گردد و موجب کوتاهی عمر می شود.
حد وسط در زناشویی، نسبی است
پس باید حد وسط در دفع شهوت جنسی را رعایت نمود به اینکه مطابق دستور شرع که طبق طبیعت و غریزه انسانی است ازدواج نماید و در عمل زناشویی بر حسب وضع مزاج و توانایی جسمیش، دفع شهوت نماید. منظورم این است که مزاجها و نیروهای افراد، یکنواخت نیست و حد وسط در مواقعه نسبت به افراد مختلف، فرق می کند. برای برخی، هفته ای یکبار، برای برخی دیگر، دو بار یا دو هفته ای یکبار، حد وسط به حساب می آید.