اخلاق اسلامی

نویسنده : آیت الله دستغیب

چرا از هم جدا باشیم؟

از اول انقلاب دیدید که چگونه به روحانیون در این ورق پاره ها و بعضی از سخنرانیها اهانت می کردند و می خواستند قشر جوان را از روحانیت جدا کنند تا دوباره امپریالیزم بتواند بیاد و بچاپد. شما دام را از دانه بشناسید. دانشجویان باید با طلاب یکی باشند. هدف هر دو دسته خدمت به خلق باشد، دانشکده پزشکی به خلق خدمت کند. حوزه های علمی نیز همچنین. آن کسی که متخصص در طب می شود برای معالجه امراض بدن مردم است، آن کس هم که از حوزه های علمی، متخصص بیرون می آید و به اصطلاح «مجتهد» می شود برای معالجه امراض قلبی و بیماریهای نفس و اجتماع است؛ هر دو یک هدف دارند و آن خدمت به خلق و کشور است، پس چرا از هم جدا باشند.

پزشک نااهل و عالم بی عمل

لذا هفته ای یک روز در این محل با هم باشیم برای هدف دوم و آن اینکه امام امت فرمود: هم دانشجویان باید مذهب شوند و هم طلاب؛ اگر تهذیب در کار نباشد، زیانشان برای اجتماع بیشتر است. اگر فردی متخصص در طب ولی غیر مهذب از دانشگاه بیرون بیاید زیانش بیشتر است و اگر یک نفر مجتهد ولی غیر مهذب باشد او هم به مراتب زیانش بیشتر است. امام نمونه هایی هم درباره «دکتر احمدی» که در زمان پهلوی مخالفین او را با یک آمپول می کشت ذکر فرمود. فتوای اعدام مرحوم نوری را نیز یک روحانی نما صادر نمود.

خودسازی همراه با تعلیم

همراه درس خواندن باید تهذیب نفس و آدم شدن هم باشد. در قرآن مجید نیز برنامه پیغمبران علیهم السلام را تزکیه و تعلیم دانسته است(15) وگرنه انسان مانند الاغ است که کتابها بار آن کنند.(16) گاه می شود که انسان مانند «بلعم باعور» چون آدم نشده بود با آن همه علم به جنگ لشکریان موسی نیز می آید و ادعا می کند که من بالاترم و قرآن مجید او را به سگ مثل می زند.(17)
خلاصه به خودسازی باید بیشتر از تحصیل علم اهمیت داد و راه تهذیب بدون ریاضت نمی شود، زحمت کشیدن لازم دارد. در نهج البلاغه امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: «وإنما هی نفسی اروضها بالتقوی لتأتی امنة یوم الخوف الأکبر».(18)
«من خود را ریاضت می دهم به تقوا، برای اینکه فردای قیامت، در عالم دیگر با کمال امن و اطمینان وارد گردم».