و يا میخواهد افرادی را تربيت بكند ، واقعا بايد به مسئله نيايش ، دعا
و عبادت اهميت بدهد . و اصلا مسئله عبادت قطع نظر از اينكه پرورش يك
حس اصيل است ، تأثير زيادی در ساير نواحی انسان دارد . اينست كه
بزرگان هميشه توصيه میكنند : " هر مقدار كار زياد داری ، در شبانه روز
يك ساعت را برای خودت بگذار " . ممكن است شما بگوييد من هيچ ساعتم
برای خودم نيست ، تمام اوقاتم برای خدمت به مردم است . نه ، اگر تمام
ساعات انسان هم وقف خدمت به خلق خدا باشد ، در عين حال انسان بینياز
از اينكه يك ساعت را برای خودش بگذارد نيست . اين يك ساعت با اينكه
برای خود است ، ضرورت دارد و لازم است ، و آن ساعتهايی كه برای غير خود
است ، با اينكه مفيد و لازم است ، جای آن را پر نمیكند . حالا يك ساعت
كه میگويند حداقل است ، يك ساعت يا بيشتر در شبانه روز را انسان واقعا
برای خودش بگذارد ، يعنی در آن لحظات برگردد به خودش ، خودش را هر چه
هست از خارج ببرد ، به درون خودش و به خدای خودش باز گردد و در آن حال
فقط و فقط او باشد و خدای خودش و راز و نياز كردن و مناجات با خدای
خودش و استغفار كردن . خود استغفار يعنی محاسبة النفس كردن ، حساب
كشيدن از خود . حساب بكند در ظرف اين بيست و چهار ساعت من چه كردم ؟
فورا برای او روشن میشود كه فلان كارم خوب بود ، شكر میكند خدا را ، فلان
كار را خوب بود نمیكردم ، تصميم میگيرد ديگر نكند و استغفار میكند . و
قرآن به مسئله استغفار چقدر توجه دارد ! جملهای درباره اصحاب پيغمبر نقل
كردهاند كه : رهبان الليل و اسد النهار يعنی
|