هم حاضر نيست يك ريال از آن مال بدهد . آيا علی ( ع ) دو صفت متضاد
داشت ؟ نه ، اين دو صفت ، از نظر خلق متضاد نبود . رفتن و زحمت كشيدن‏
: غنيمت جنگی به دست آوردن يا قنات جاری كردن و حتی از راه عملگی پول‏
به دست آوردن و بعد آن را به ديگری دادن ، اين جود است ، و بيت‏المال‏
مسلمين را به دقت نگهداری كردن و حتی آن شمعی را كه مربوط به بيت‏المال‏
است ، هنگام كار شخصی خاموش كردن ، امانتداری است نه بخل ، كه وقتی‏
آنجا مشغول رسيدگی به حساب بيت‏المال است و شمع هم از بيت‏المال روشن‏
است ، چند نفر وارد می‏شوند كه كار خصوصی دارند و كارشان مربوط به كار
بيت‏المال نيست ، فورا شمع را خاموش می‏كند ، چرا خاموش كردی ؟ اين شمع‏
مربوط به بيت‏المال است ، شما كار خصوصی داريد ، اين كار به آن مربوط
نيست . پس بگويند چه آدم ممسك پول پرستی است ، از اينكه شمعی مصرف‏
بشود مضايقه دارد ! نه ، اين جور نيست . اگر اين جور باشد ما بايد عثمان‏
را خيلی سخی و جواد بدانيم كه بيت‏المال مسلمين را همين جور اورت به اين‏
طرف و آن طرف می‏داد . هر انسانی در آن مالی كه نسبت به آن مال‏
امانتدار است بايد ممسك باشد ، ولی به اين معنا كه رفتارش ممسكانه‏
باشد نه اينكه خلقش امساك باشد . اين به خلق ارتباط ندارد .
پس اين حديث كه سه چيز را از خلقيات مسلم زن ذكر كرده است : كبر و
جبن و بخل ، و اينها را در مورد زن و مرد به دوگونه توصيف نموده است با
اصل نسبی نبودن اخلاق منافاتی ندارد . در مورد جبن عرض كرديم كه نقطه‏
مقابلش كه شجاعت و قوت و نيرومندی است ،