بسم الله الرحمن الرحيم
بحث درباره تربيت از نظر تعليمات اسلامی بود . در جلسه پيش به اينجا
رسيديم كه تربيت در اصل دوگونه می‏تواند باشد : يكی به نحوی كه بيشتر
درباره آن " ساختن " و در واقع " صنعت " صدق می‏كند و آن ، تربيتی‏
است كه در آن ، انسان مانند يك شی‏ء فرض می‏شود و برای منظور يا
منظورهايی ساخته می‏شود . چيزی كه در اين ساختن منظور نيست خود آن ماده‏
مورد نظر است . سازنده و صنعتگر ، هدف خاص خودش را دارد و از ماده‏ای‏
كه از آن ماده می‏خواهد صنعتی بسازد به عنوان يك شی‏ء استفاده می‏كند . هر
عملی كه با منظور خودش وفق بدهد بر روی آن انجام می‏دهد ، و ای بسا كه‏
آنچه او انجام می‏دهد از نظر آن شی‏ء خراب كردن و ناقص نمودن است ولی از
نظر انسان كه می‏خواهد از آن شی‏ء استفاده كند صنعت است . مثلا انسان به‏
گوسفند به نظر يك شيئی كه می‏خواهد از آن استفاده بكند نگاه می‏كند .
ارزش گوسفند برای انسان از آن نظر است