نيكی به كافر

در قرآن كريم می‏بينيم كه به محبت و به احسان و نيكی نسبت به همه مردم‏
حتی نسبت به كفار توصيه شده است ، اما در حدودی كه اين محبت كردن و
اين نيكی كردن اثر نيك ببخشد . آنجا كه نيكی كردن اثر نيك نبخشد ، آن ،
نيكی نيست بلكه بدی است به صورت نيكی .
مثلا در آيه مباركه‏ای كه در سوره ممتحنه ( 1 ) است می‏فرمايد :
²لا ينهيكم الله عن الذين لم يقاتلوكم فی الدين و لم يخرجوكم من دياركم ان‏
تبروهم و تقسطوا اليهم ان الله يحب المقسطين . انما ينهيكم الله عن‏
الذين قاتلوكم فی الدين و اخرجوكم من دياركم ».
يعنی خدا شما را نهی نمی‏كند ( اول می‏گويد نهی نمی‏كند ، بعد امر هم‏
می‏كند ) كه نسبت به كافرانی كه به خاطر دين با شما نجنگيده‏اند ، با شما
در حال نبرد آن هم به خاطر دين نيستند ، آنها كه شما را از خانه‏هايتان‏
بيرون نكرده‏اند - كه در آن وقت مصداقش قريش بودند كه هم به خاطر دين‏
با مسلمين می‏جنگيدند و هم مسلمين را از خانه‏هايشان خارج كردند - [ آری ،
خدا شما را نهی نمی‏كند كه نسبت به اين كافران نيكی كنيد ] . يعنی اگر ما
می‏گوئيم به كافران نيكی نكنيد ، آنها را می‏گوئيم . نيكی كردن به آنها عين‏
بدی كردن به خود شماست ، تقويت بنيه دشمن است كه طبعا عليه شما به كار
می‏رود .

پاورقی :
. 1 آيه 8 و . 9