آن تواضعها و فروتنيهايی كه مثلا يك مرد در مقابل مرد ديگر ، يا يك زن‏
در مقابل زن ديگر ، و يا يك زن در مقابل يك مرد محرم از خود نشان می‏دهد
كه قدم شما روی چشم ، دل ما را روشن كرديد ، تشريف بياوريد و از اين‏
قبيل ، برای زن شايسته نيست كه در مقابل مرد نامحرم از خود نشان دهد و
اينهمه خودش را كوچك كند . زن در مقابل يك مرد نامحرم كه قرار می‏گيرد
بايد خودش را بگيرد . و لهذا می‏فرمايد كه اگر زن با يك مرد نامحرم‏
اينطور رفتار بكند ، آن نامحرم هميشه ميان خودش و آن زن يك حريم و يك‏
دور باش قائل می‏شود . پس اين تكبر مربوط به رفتار شد نه مربوط به خلق .
خود حديث نشان می‏دهد كه اگر زن اينجور باشد مرد نامحرم را بر خود متمكن‏
نمی‏كند . ما يك اصلی را هميشه گفته‏ايم كه اسلام به طور كلی می‏خواهد يك‏
حريمی - هم عملی مثل آنچه كه در مورد پوشش گفته است و هم اخلاقی مثل‏
آنچه كه در اين جور موارد می‏گويد - ميان مرد و زن نامحرم وجود داشته باشد
، و اين حريم جلوی آن اشتعالی را كه خطر آن هميشه وجود داشته و دارد
می‏گيرد .
پس اين ، رفتار متكبرانه است نه خود تكبر .

مفهوم " جبن " در اين حديث

اما مسئله جبن . مسئله جبن نيز اينجا ناظر به مسئله عفاف زن است نه‏
مسئله جبن و شجاعت مطلقا . شجاعت به عنوان خلق روحی كه به اصطلاح معروف‏
يعنی قوت قلب داشتن و نترس بودن و خود را نباختن در مقابل ديگران ،
برای مرد ممدوح است ، برای زن هم ممدوح است . هيچ وقت اسلام نمی‏گويد كه‏
مرد خوب است