اين كار شما مقدمه‏ای است كه او كار خودش را انجام دهد . اين ، عنوان‏
اعانت به اثم دارد نسبت به او . پس فرق است ميان اينكه شما نقشه‏
سينما را برای اقدام خودتان تهيه بكنيد و بعد خودتان كار را انجام ندهيد
، يا برای ديگری تهيه بكنيد و ديگری هم بالاخره انجام ندهد ، كه گناه‏
نيست ، و اينكه شما در مرحله فكر و نقشه به او كمك بدهيد و او هم از
فكر و نقشه شما استفاده كند و به مرحله عمل برساند . اين خودش گناه است‏
از باب اينكه اعانت ديگری است به گناه ، يعنی كمك كردن ديگری است به‏
گناه . اين مثل اعانت ظلم است . چرا اعانت ظلم حرام است ؟ چرا حتی آن‏
كسی كه دوات ظالم را ليقه كند : « من لاق له دواتا » ( قديم معمول بود كه‏
دواتها را ليقه می‏كردند ) او هم معصيت كرده ؟ چون اعانت به ظالم است ،
نوعی تقويت و كمك رساندن به او در گناه است . بنابراين اين دو با
همديگر فرق می‏كند .
اما اينكه اصل مطلب " اشكال ندارد " به اين معناست : فرقی كه ميان‏
كار خير و كار شر هست ، اين جهت است كه اگر انسان تصميم به كار خير
بگيرد ولی بعد موفق به انجام آن نشود برايش ثواب می‏نويسند ، با آنكه آن‏
كار را انجام نداده . اين تفضل الهی است . شما تصميم به يك كار خير
می‏گيريد ، وقتی می‏خواهد به مرحله عمل برسد مانع پيدا می‏شود . اينجا برای‏
شما ثواب می‏نويسند . ولی در كار بد ، اگر شما در مرحله تصميم باشيد و
خود كار صورت نگيرد ، به پای شما گناه نوشته نمی‏شود ، و اين تقريبا عفوی‏
است در اينجا .