رفتار كنند اما نمی‏خواست كه آنها واقعا متكبر باشند .
مثال ديگر : دستور داده شده است كه در ميدان جنگ متكبرانه رفتار كنيد
، يعنی رشيد و بی‏اعتنا راه برويد ، درست مثل يك آدم متكبر ، كه‏
اميرالمؤمنين ظاهرا در جنگ خندق بعد از آنكه عمرو را كشت ، وقتی كه از
ميدان به طرف مسلمين می‏آمد قدمها را آهسته برمی‏داشت و خودش را خيلی‏
رشيد گرفته بود و متكبرانه می‏آمد . پيغمبر اكرم فرمود : اين نوع ، راه‏
رفتنی است كه خداوند جز در اين موقع آن را مبغوض می‏دارد .
اين ، رفتار متكبرانه است ، ولی اسلام خود تكبر را در ميدان جنگ هم‏
مبغوض می‏دارد ، و در همه جا مبغوض می‏دارد . هيچيك از افرادی كه وارد
فقه الحديث هستند ، نگفته است كه خود تكبر به عنوان يك خلق و خوی و
يك حالت روانی ، استثناء پذير است ، در ميدان جنگ خوب است ، در غير
ميدان جنگ بد است ، در كجا خوب است ، در كجا بد .
پس " تكبر " در اين موارد يعنی رفتار متكبرانه . اينجا هم در مورد
زن - به قرينه اينكه می‏گويد : " لم تمكن من نفسها " - نمی‏گويد زن خوب‏
است متكبر باشد مطلقا ، حتی با زنان ديگر . نه ، زن با زنان ديگر نبايد
متكبر باشد . با محارم خودش چطور ؟ با شوهرش ، با پدرش ، با برادرش ،
با عمويش ، با دايی‏اش . بديهی است كه با اينها نيز نبايد متكبر باشد .
انسان هم كه دو جور خلق نمی‏تواند داشته باشد . آدم يا متكبر است يا
متكبر نيست . اين حديث می‏گويد زن در مقابل مرد نامحرم رفتارش متكبرانه‏
باشد . البته " زهو " كه اينجا آمده با كلمه " تكبر " كمی فرق دارد ،
يعنی رفتارش بزرگ منشانه باشد ،