سخن بوعلی سينا
دو جمله خوب از بوعلی سينا در اين زمينه هست كه هر دو در كتاب [ اشارات ] است . يكی اين كه : من تعود ان يصدق بغير دليل فقد انخلع من كسوش الانسانية . هر كس كه عادت كرده حرف را بدون دليل قبول كند ، او از لباس آدمی بيرون رفته ، يعنی آدم حرف را بدون دليل نمیپذيرد . نقطه مقابلش : كسانی كه عادت دارند هر چيزی را بیدليل انكار كنند . اين هم بد است . میگويد : كل ما قرع سمعك من العجائب فذره فی بقعة الامكان ما لم يذدك عنه قائم البرهان . اگر يك چيز عجيبی شنيدی ، مادامی كه دليلی بر امكان يا عدم امكانش نداری رد نكن و قبول هم نكن ، بگو ممكن است باشد . انسان واقعی آن است كه قبول و ردش بر معيار دليل باشد ، و هر جا كه دليل نبود " لا ادری " و " نمیدانم " بگويد .لزوم توأم بودن عقل و علم
حديث ، خيلی مفصل است ، من قسمتهايی از آن را عرض میكنم . بعد امام فرمود : ولی به عقل تنها هم نبايد اكتفا كرد ، عقل را بايد با علم توأم كرد ، چون عقل يك حالت غريزی و طبيعی دارد كه