است ، يعنی اول انسان بايد با خودش قرارداد امضاء كند ، كه اينها را
اغلب روی كاغذ میآورند . روی كاغذ با خودشان شرط میكنند و پيمان میبندند
كه اينگونه باشم ، چون اگر مشارطه نشود و اول انسان با خودش قرارداد
نبندد ، موارد را مشخص نكند و برای خودش برنامه قرار ندهد نمیداند
چگونه از خودش مراقبه كند .
مثلا اول با خودش يك قرارداد میبندد كه خوراك من اين جور باشد ،
خواب من اين جور باشد ، سخن من اينجور باشد ، كاری كه بايد برای زندگی
خودم بكنم اين جور باشد ، كاری كه بايد برای خلق خدا بكنم اين جور باشد ،
وقت من اين جور بايد تقسيم بشود . اينها را در ذهن خودش مشخص میكند ،
يا روی كاغذ میآورد و امضاء میكند ، و با خودش پيمان میبندد كه بر طبق
اين برنامه عمل بكند ، و بعد هميشه از خودش مراقبت میكند كه همين طوری
كه پيمان بسته رفتار بكند . همچنين در هر شبانه روز يك دفعه از خودش
حساب میكشد كه آيا مطابق آنچه كه پيمان بستم عمل كردم ؟ آيا از خود
مراقبت كردم يا نكردم ؟ اگر عمل كرده بود بعدش شكر و سپاس الهی و سجده
شكر است ، و اگر عمل نكرده بود مسأله " معاتبه " در كار میآيد ( يعنی
خود را ملامت كردن ) اگر كم تخلف كرده باشد ، و " معاقبه " در كار
میآيد ( خود را عقوبت كردن ) اگر زياد تخلف كرده باشد ، كه آن عقوبت
كردنها با روزهها و با كارهای خيلی سخت برخود تحميل كردن و مجازات كردن
خود است .
اينها از اصول مسلم اخلاق و تربيت اسلامی است .
|