هم حاضر نيست يك ريال از آن مال بدهد . آيا علی ( ع ) دو صفت متضاد
داشت ؟ نه ، اين دو صفت ، از نظر خلق متضاد نبود . رفتن و زحمت كشيدن
: غنيمت جنگی به دست آوردن يا قنات جاری كردن و حتی از راه عملگی پول
به دست آوردن و بعد آن را به ديگری دادن ، اين جود است ، و بيتالمال
مسلمين را به دقت نگهداری كردن و حتی آن شمعی را كه مربوط به بيتالمال
است ، هنگام كار شخصی خاموش كردن ، امانتداری است نه بخل ، كه وقتی
آنجا مشغول رسيدگی به حساب بيتالمال است و شمع هم از بيتالمال روشن
است ، چند نفر وارد میشوند كه كار خصوصی دارند و كارشان مربوط به كار
بيتالمال نيست ، فورا شمع را خاموش میكند ، چرا خاموش كردی ؟ اين شمع
مربوط به بيتالمال است ، شما كار خصوصی داريد ، اين كار به آن مربوط
نيست . پس بگويند چه آدم ممسك پول پرستی است ، از اينكه شمعی مصرف
بشود مضايقه دارد ! نه ، اين جور نيست . اگر اين جور باشد ما بايد عثمان
را خيلی سخی و جواد بدانيم كه بيتالمال مسلمين را همين جور اورت به اين
طرف و آن طرف میداد . هر انسانی در آن مالی كه نسبت به آن مال
امانتدار است بايد ممسك باشد ، ولی به اين معنا كه رفتارش ممسكانه
باشد نه اينكه خلقش امساك باشد . اين به خلق ارتباط ندارد .
پس اين حديث كه سه چيز را از خلقيات مسلم زن ذكر كرده است : كبر و
جبن و بخل ، و اينها را در مورد زن و مرد به دوگونه توصيف نموده است با
اصل نسبی نبودن اخلاق منافاتی ندارد . در مورد جبن عرض كرديم كه نقطه
مقابلش كه شجاعت و قوت و نيرومندی است ،
|