زن ، حامل يك امانت انسانی

زن به عنوان يك صاحب عفت ، حامل يك امانت بزرگ انسانی است ، نه‏
دارای يك امر شخصی كه اگر از آن بگذرد از شخص خودش گذشته ، اگر بگذرد
به يك امانت انسانی خيانت كرده است . مرد هم بايد عفيف باشد ، زن هم‏
بايد عفيف باشد ، ولی می‏دانيم كه اگر دنيا را هم از نام تساوی حقوق زن و
مرد پر كنند ، تشابه زن و مرد را كه كسی نمی‏تواند درست كند ، و در اينكه‏
زن و مرد دو جنسی هستند كه در برخی امور انسانی با يكديگر مشترك هستند و
در برخی ديگر از نظر كيفی با يكديگر اختلاف دارند ترديدی نيست . و لهذا
عفت زن يك امری است كه مورد تجاوز مرد قرار می‏گيرد ولی عفت مرد هيچ‏
وقت مورد تجاوز زن قرار نمی‏گيرد . ما در دنيای امروز هم ، در اروپا و
امريكا نيز نشنيده‏ايم كه يك وقت بنويسند فلان مرد مورد تجاوز فلان زن‏
قرار گرفت . اساسا وضع زن و مرد متفاوت است و زن هيچوقت نمی‏تواند در
چهره يك متجاوز به عفت مرد ظاهر شود ، اين مرد است كه می‏تواند متجاوز
به عفت زن باشد . هميشه شما می‏بينيد دو تا پسر جلوی يك دبيرستان‏
دخترانه را كه می‏گيرند واقعا صدتا دختر را اذيت می‏كنند ، ولی آيا تا به‏
حال ديده‏ايد و امكان چنين چيزی هست كه چند تا دختر بيايند جلوی دبيرستان‏
پسرانه و مزاحم پسرها بشوند ؟ ! مزاحمت در امر عفاف هميشه از طرف مرد
است و اين زن است كه در درجه اول بايد حافظ و نگهبان اين امانت‏
اجتماعی و اخلاقی و انسانی باشد .
اين حديث هم كه فقط زن را توصيه می‏كند كه رفتارش