بسم الله الرحمن الرحيم
قبل از اينكه بحث امشب را شروع كنيم ، چند حديثی در تتمه احاديثی كه
در جلسه گذشته قرائت كرديم - و در تأييد آنها - ذكر میكنيم تا معلوم شود
كه چه روحی در دستورهای اخلاقی اسلامی هست ، و مخصوصا همان مسئله احساس
عزت و كرامت تا چه اندازه مورد توجه نصوص اسلامی است . حديثی است در
تحف العقول ، صفحه 279 از امام سجاد عليه السلام كه فرمود : « طلب
الحوائج الی الناس مذلة للحياش و مذهبة للحياء و استخفاف بالوقار و هو
الفقر الحاضر » . دست حاجت نزد مردم دراز كردن ، زندگی را پست و خوار
میكند و حياء و شرم و آزرم را از بين میبرد ، وقار و سنگينی را كم میكند
و همين خود فقر نقد است . يعنی فقر منحصر به نداشتن پول نيست . فقر
يعنی نياز . نداشتن پول نياز و فقر است . اظهار اين نيازها هم عين فقر
است . « و قلة طلب الحوائج الی الناس هو الغنی الحاضر » . به هر نسبت
كه انسان كمتر دست حاجت پيش مردم دراز كند ، به
|