علی ( ع ) و روح نيايش
غرض اين جهت است كه در متن اسلام ، به عبادت ، به آنچه كه واقعا روح نيايش و پرستش است ، يعنی رابطه انسان و خدا ، محبت ورزی به خدا ، انقطاع به ذات پروردگار - كه كاملترين عبادتهاست - توجه زيادی شده است ، و اين دو سه حديث هم كه عرض كردم ، به عنوان نمونه بود والا يكی و دو تا نيست . جمله معروف اميرالمؤمنين را همه شنيدهايم : « الهی ما عبدتك خوفا من نارك و لا طمعا فی جنتك بل وجدتك اهلا للعبادش فعبدتك » ( 1 ) خدايا ! تو را پرستش نكردم به طمع بهشتت و نه از ترس جهنمت ، بلكه تو را چون شايسته نيايش و پرستش ديدم پرستش كردم . دعای كميل ، از اول تا به آخر ، همان نيايش به معنی عالی است . شما در سراسر اين دعا نه بهشت میبينيد نه ترس جهنم ، و اگر آمده ، استطرادا به مناسبت بحث ديگری آمده . دعاهای اسلامی كه البته خود دعاها نمیتوانسته در يك سطح باشد ( بديهی است دعاهايی كه افراد میخوانند يك جور نيست ) از مضامين عالیيی برخوردار است .پاورقی : . 1 بحارالانوار ، ج41 ، باب 101 ، ص 14 ، با اندكی اختلاف .