اين كار شما مقدمهای است كه او كار خودش را انجام دهد . اين ، عنوان
اعانت به اثم دارد نسبت به او . پس فرق است ميان اينكه شما نقشه
سينما را برای اقدام خودتان تهيه بكنيد و بعد خودتان كار را انجام ندهيد
، يا برای ديگری تهيه بكنيد و ديگری هم بالاخره انجام ندهد ، كه گناه
نيست ، و اينكه شما در مرحله فكر و نقشه به او كمك بدهيد و او هم از
فكر و نقشه شما استفاده كند و به مرحله عمل برساند . اين خودش گناه است
از باب اينكه اعانت ديگری است به گناه ، يعنی كمك كردن ديگری است به
گناه . اين مثل اعانت ظلم است . چرا اعانت ظلم حرام است ؟ چرا حتی آن
كسی كه دوات ظالم را ليقه كند : « من لاق له دواتا » ( قديم معمول بود كه
دواتها را ليقه میكردند ) او هم معصيت كرده ؟ چون اعانت به ظالم است ،
نوعی تقويت و كمك رساندن به او در گناه است . بنابراين اين دو با
همديگر فرق میكند .
اما اينكه اصل مطلب " اشكال ندارد " به اين معناست : فرقی كه ميان
كار خير و كار شر هست ، اين جهت است كه اگر انسان تصميم به كار خير
بگيرد ولی بعد موفق به انجام آن نشود برايش ثواب مینويسند ، با آنكه آن
كار را انجام نداده . اين تفضل الهی است . شما تصميم به يك كار خير
میگيريد ، وقتی میخواهد به مرحله عمل برسد مانع پيدا میشود . اينجا برای
شما ثواب مینويسند . ولی در كار بد ، اگر شما در مرحله تصميم باشيد و
خود كار صورت نگيرد ، به پای شما گناه نوشته نمیشود ، و اين تقريبا عفوی
است در اينجا .
|