زن ، حامل يك امانت انسانی
زن به عنوان يك صاحب عفت ، حامل يك امانت بزرگ انسانی است ، نه دارای يك امر شخصی كه اگر از آن بگذرد از شخص خودش گذشته ، اگر بگذرد به يك امانت انسانی خيانت كرده است . مرد هم بايد عفيف باشد ، زن هم بايد عفيف باشد ، ولی میدانيم كه اگر دنيا را هم از نام تساوی حقوق زن و مرد پر كنند ، تشابه زن و مرد را كه كسی نمیتواند درست كند ، و در اينكه زن و مرد دو جنسی هستند كه در برخی امور انسانی با يكديگر مشترك هستند و در برخی ديگر از نظر كيفی با يكديگر اختلاف دارند ترديدی نيست . و لهذا عفت زن يك امری است كه مورد تجاوز مرد قرار میگيرد ولی عفت مرد هيچ وقت مورد تجاوز زن قرار نمیگيرد . ما در دنيای امروز هم ، در اروپا و امريكا نيز نشنيدهايم كه يك وقت بنويسند فلان مرد مورد تجاوز فلان زن قرار گرفت . اساسا وضع زن و مرد متفاوت است و زن هيچوقت نمیتواند در چهره يك متجاوز به عفت مرد ظاهر شود ، اين مرد است كه میتواند متجاوز به عفت زن باشد . هميشه شما میبينيد دو تا پسر جلوی يك دبيرستان دخترانه را كه میگيرند واقعا صدتا دختر را اذيت میكنند ، ولی آيا تا به حال ديدهايد و امكان چنين چيزی هست كه چند تا دختر بيايند جلوی دبيرستان پسرانه و مزاحم پسرها بشوند ؟ ! مزاحمت در امر عفاف هميشه از طرف مرد است و اين زن است كه در درجه اول بايد حافظ و نگهبان اين امانت اجتماعی و اخلاقی و انسانی باشد . اين حديث هم كه فقط زن را توصيه میكند كه رفتارش